Als je kunt meetellen in de landstaal kan dat veel geld opleveren. Je wordt niet zo makkelijk genaaid. En je kan een bod uitbrengen.
Maar wat voor geld, en hoe neem je het mee. Geld is de sleutel die op alle deuren past. Vraag en aanbod bepalen de prijs. Maar gunnen en redelijkheid zijn ook belangrijk.
Op de achtergrondfoto zie je honderd duizend dinaren uit het voormalig Joegoslaviƫ ten tijde van alleenheerser Tito.
De afbeeldingen op de valuta geven een inzicht in de oude en nieuwe politiek van een land. Personen die veel betekenen of betekend hebben of toeristische trekpleisters zoals belangrijke gebouwen, bergtoppen, of watervallen staan afgebeeld op de valuta. De nieuwe regering bepaalt het onderwerp en wie de designer is. Vaak zijn het kunstwerken van de staat. De beeltenissen op de eurobriefjes zijn echter nietszeggende ontwerpen. Ze zijn niet modern en niet oud. Er staan alleen maar verzonnen bruggen op. Dat betekent vette lucht.
Tientallen briefjes van honderd Amerikaanse Dollars wapperden in de wind over de oostelijke kade in Pnom Penh. Dit is een grap dacht ik nog. Eerst stopte ik er een paar in mijn zak. Toch voelde dat niet prettig. In mijn hotel nam ik er foto's van. Toen ik ze goed bekeek zag ik het woordje copy staan. Kijk maar of je kunt zien waar ie gemerkt is. De notes worden gebruikt als offergeld. Maar zo goed gekopiëerd had ik ze nog nooit eerder gezien. Ik heb ze in reepjes geknipt en weggegooid voordat ik Pnom Penh verliet.
Het betaalmiddel in Cambodia is de Riel.
Het betaalmiddel in Laos is de Kip.
Hoe ziet de wereld er uit door de jaren heen vanaf 1970 tot op de dag van vandaag. Deze pagina gaat over geld, valuta en de taal die je spreekt.
Honderduizend Yugoslavian Dinaren in Belgrado 1973. Op deze foto zie je honderdduizend dinaren uit het voormalig Joegoslaviƫ van heerser Tito. Door de oorlog in de jaren 90 zijn de landen uit elkaar gevallen. Nog steeds zijn de meningen verdeeld over de heersende regeringen. Sebrenica is nog het meest levende voorbeeld van het conflict. De Serven die zich bij Rusland scharen en de Moslims die een vrij leven willen hebben en houden.
Nog niet zo heel lang geleden kwam je in Viet Nam wat geld wisselen. Je kon er alleen maar met USD terecht. Gelukkig was de koers van DFL naar USD gunstig. Maar als je dan bij de bank aan de beurt was dan wisselde je bijvoorbeeld vierhonderd DFL en dan kreeg je pakken met VND Viet Namese Dongen. De coupures waren niet groter dan 1 gulden dus dan had je wat te verbergen. Je ontving je geld zonder zakje in de bank waar iedereen naar je stond te kijken. In je hotelkamer zocht je dan uit wat wat was. En probeerde te snappen hoe je een hotel moest betalen die ten USD kost. Dat was de prijs die iedereen vroeg. Tien USD een begrip in deze jaren.
Duizend Rupiahs was in de jaren tachtig gelijk aan een gulden. Makkelijk rekenen. Eindelijk besloot de governement in Jakarta er een briefje van te drukken. Jeetje de peemie wat een berg geld was dat voorheen. Honderd duizend Indonesische Rupiahs. Soekarno en Hatta waren de bevrijders en staan nog steeds op dit briefje. Onafhankelijk, weg van onder het Nederlandse Juk. Zij riepen in 1950 de proklamasie uit. De onafhankelijkheid van Indonesië.
Ook eenduizend Italiaanse liren waren een gulden. Toen was de maffia nog heel gewoon.
Nou heb ik nog niet de Nederlandse zonnebloem en de vuurtoren. Maar ook ontbreken nog de Belgische Franken en de Franse Franken. En de rest van de Europese valuta voordat de Euro werd ingevoerd.
We gaan door naar mijn eerste intercontinentale reis in Soedan.