Afrika is een roerig continent.

Mijn eerste Afrika reis in Soedan.

Mijn geduld was niet te bedwingen. Pas in het tweede jaar dat hij daar werkte als orthopedisch schoenmaker kon ik mijn reis maken. Rob de Jong had getekend bij de German Leprosy Assosiation, werken, voor drie jaar. En dat in een nog niet ontwikkeld land met de grootste mensen ter wereld.

Tickets Iberia en Airport tax in Nairobi

Madrid Nairobi. Landen in Kenia. Mijn hersenen moest ik goed bij mekaar houden. Dit was de eerste keer dat wij twee als enige witten op een luchthaven in de rondte liepen. Alles was zwart. Gitzwart. We namen een bus van het openbaar vervoer naar Soedan Air in het Centrum van de stad. Kochten onze tickets en checkten in in het East African Hotel in een arme wijk. Twee dagen later zaten we in het vliegtuig naar Juba. De hoofdstad van het zuiden van the Sudan.

En fin, we landden met Sudan Air op Juba. De zuidelijke hoofdstad. Rob de Jong wachtte ons op, hij stond achter een kippengaasje te zwaaien.

Jagers lopen naar hun kantoor.

The Sudan, in het zuiden, een land met een lang jarige burgeroolog. Het was 1982 bij Rob in het zuiden. We maakten een onvergetelijke rit van Juba naar Wau Agok.

Na drie dagen werden we bevrijd uit het moeras.

Na vele dagen hobbelen, over niet bijgehouden wegen, dammetjes die ooit de Portugezen gebouwd hadden. De regen die de boel eerder dan verwacht de boel in een natte swamp veranderde. We zakten met vier wielen en twee assen diep in de modder. De verlossing kwam na een drie dagen. Toen goedgezinde Dinka's ons loestrokken. Stammen strijd. En zoek het maar uit. We werden hier uit het moeras getrokken met onze 10 tonner.

In 2011 is het zuiden onafhankelijk van de moslims in het noorden geworden, na 30 jaar oorlog. Het land is nog in beweging en nog steeds geen toeristische bestemming.

Een roadblock is niet meer dan een geknakte boomtak.

We reisden per Mercedes truck vanuit Juba Airport. Medische vracht moest verdeeld over de zusterposten in het zuiden van Soedan. Het transport was zo geregeld dat wij deze reis mee konden maken. Met Marian links op de foto, kwamen we vele roadblocks tegen. Je moest thee drinken en 1 gulden betalen. Dan kon je weer door.

Onderweg kom je langs kleinere dorpen waar de markt is.

Mijn eerste ervaringen met de binnenlanden van Afrika waren meer dan boeiend.

Kenia. Op weg van Nairobi naar Mombasa.

Na onze avonturen in Soedan verbleven we in Kenia. Onderweg van Nairobi naar Mombassa is er een oase, en rustplaats. Hier op de foto.

Wegrestaurant en Hotel.

Kenia. Het land van de olifanten, giraffen en de Masai.

Op de foto hierboven de vermoeidende tocht per bus van Nairobi naar Mombassa. We verbleven aan zee aan de Indische Oceaan. Op straat in Mombasa is overal handel te zien. Een jongen grilt mais om in zijn onderhoud te voorzien.

Kenia Giraffen rennen mee.

Nairobi. De ultieme actie voor democratie. Onderweg van Mombasa naar Nairobi rennen groepjes giraffen in hun kudde met de bus mee, een fantastische ervaring.

Voor mij een nog onbekende miljoenpoot. Deze is niet giftig. Het vervoermiddel bij uitstek Peugeot 404 stationcar. Hier nog volop in bedrijf.

Kenia Nairobi Hilton hotel.

Op de achtergrond zie je de toren van het Hilton hotel. Op 1 augustus 1982 werd deze toren bezet door de opstandelingen. Een Japanner die voor het raam stond werd door een sniper vermoord. Everything is under control. is een beroemde uitspraak van Daniël Arab Moi. De toenmalige president van Kenia. Luchthaven en Universiteit waren bezet door de opstandelingen.

Zuid Afrika

Tien jaar na het afschaffen van de apartheid door president en ANC leider Nelson Mandela wilden wij eens kijken hoe een en ander was opgeknapt.

De tafelberg in Kaapstad.

Protea cynaroides.

De Protea cynaroides is ook wel bekend als de King Protea. In dit gebied staat het vol met deze bloemen. Ze zijn voor de export.

De bergen bij Jackson ville.

Titsikama Natuurpark aan de Atlantische oceaan.

De Afrikaanse volstruis.

We huurden een VW Golf om onze reis door Zuid Afrika te maken.

Onze laatste dagen in Zuid Afrika.

De laatste dagen aan de west kust werden we geconfronteerd met een waanzinnige huizenmarkt. We reden wat rond in IJzerfontein en kwamen tot stilstand bij prachtige mooie houten huizen. Nieuw. Met twee garages en uitzicht op zee. Deze huizen staan leeg en zijn te koop. Tenminste in 2004 toen wij hier waren. De vraagprijs was onder de 100.000 euro. Als je je wilt terugtrekken en mooi wilt wonen is dit de uitdaging. Wij zouden hier voor geen goud willen wonen. Het huis is mooi en is het ook zeker waard. Maar je voelt je hier wel heel erg ver weg van alles. Je zit wel aan de Atlantische oceaan. Die is wel koud. In de zomer meetten wij 4 graden Celsius. Je buren zijn een walvis familie en robben, veel robben. De zee is te koud om zonder pakkie an te zwemmen. Brrr.