Een Amsterdammer in China.
Op de achtergrondfoto zie je een recente map van Guang Zhou.
Nu ruim 30 jaar geleden
We gaan even in op de massa demonstraties in Beijing ten tijde van het democratiseringsproces van de Peoples Republic of China. Het is al ruim dertig jaar geleden maar velen herinneren het zich nog als de dag van gisteren. Hoe bloedig deze vreedzame volksopstand werd opgelost.
In de aanloop naar de climax werd het statue of liberty opgetuigd.
In de aanloop naar de climax werd het statue of liberty opgetuigd. Dit standbeeld is in der haast opgetrokken in de week voor 3 juni 1989.
Remember the peoples demonstrations. De Volksrepubliek van het Middenrijk. De staat was vanaf begin mei in oorlog met haar eigen volk. Het grootste plein van Beijing, het Tian amen is uitgeroepen tot staat van beleg. Al eerder in Chengdu was er al een demonstratie in maart, met veel militairen op de been. Later zagen we de stations en wegen met soldaten. In eerste instantie kozen de soldaten leger partij voor de bevolking. Doch uiteindelijk greep het Inner Mongoolse 27e leger in. Dit waren jonge jongens. Zij moesten het probleem in Beijing oplossen. In de late avond van 3 juni vielen de soldaten het demonstrerende volk aan.
Een impressie.
The statue of liberty.
The statue of liberty.
De bussen van de gemeente Beijing.
De bussen van de gemeente Beijing werden in beslag genomen door de studenten. Ze gebruikten het openbaar vervoer als blokkade voor de politie.
Public bus used for demonstrations.
Public bus used for demonstrations. Er zat geen vijandigheid in deze demonstranten. Peacefull.
Zelfs de koks van dure restaurant demonstreeden mee.
Zelfs de koks van dure restaurant demonstreeden mee.
Martial law 1989 end of Mai.
Martial law 1989 end of Mai. Zittend op het plein. Met een koordje. Dat was de grens tussen oorlogsgebied en de zogenaamde vrijheid.
Tenten op het plein.
Het was bloedheet deze dagen in Beijing. De tentjes waren om in te slapen en om niet te verbranden door de hete zon.
Studenten in een truck.
Studenten in een truck. Op de foto staat het portret van Mao Zedoeng. Dezeze was nog beter dan de nieuwe regering van Li Peng.
Een student doet de hongerstaking.
Na een gesprek met deze jongen moest ik hem verzekeren dat deze foto wereldkundig zou worden. Nou bij deze. Een student doet de hongerstaking.
Wij vertrokken vanuit het hoofdstation te Beijing op 3 juni om 2000u met de transsiberië express naar Moskou. Op de grens Mongolie Rusland, hoorden we het nieuws. Het Tian amen plein was schoongeveegd door soldaten met tanks. We herdenken de vele slachtoffers van die nacht, en de velen die gestraft zijn voor hun strijd naar democratie. We herinneren deze dag nog alsof het gisteren was.
De trans siberie express naar Moskou.
De avond van 3 juni 1989 stapten wij om 1800u in de gereedstaande Trans Siberië Express naar Moskou.
Guang Zhou
In 2019 waren wij weer in China. Dit keer op een stop over van en naar het verre oosten. De mensen hier herinneren zich niet wat er in 1989 is gebeurd. De machtige staat is niet democratisch. Je kunt niet democratisch zijn als er geen eerlijke oppositie is. De macht in Peking, bepaalt wat goed is voor het democratische volk. Democratie in naam is tegenwoordig de term om dictators hun gang te laten gaan. In veel landen wordt deze term gebezigd maar staat ver van de realiteit.
guang zhou 2019 hotel gas masks.
En toch vind ik dat er geweldig leuke mensen wonen in China. Daar zal het niet aan liggen. De hotel directeur reed ons met zijn luxe auto naar de Nationale Bank of China. Hij parkeerde op de stoep. Wij mochten uitstappen. Binnen konden wij onze overgebleven Thaise Bath inwisselen voor Renminbi. Daardoor konden we shoppen en eten. Gasmaskers liggen klaar in elke kamer van het hotel. Voor als er brand komt. Goed initiatief.
Guang Zhou airport vertrekhal.
In Guang Zhou International Airport
guang zhou airport robot.
robotcounter.
waitingroom.
Zoals gebruikelijk in afgelegen gebieden is de kans op vertraging heel groot. Wij hadden hier een hele dag vertraging. Dat maakte niet veel uit. Wij genoten van de stad. Maar Maik zou ons afhalen in Amstrdam Airport en wist dat nog steeds niet. Bellen internationaal was onmogelijk. Internet was niet actief. WiFi verbindingen waren alleen voor lokaal gebruik. Pas hier in deze wachtkamer kon ik via een medepassagier, een Chinees, met een laptopje inloggen en een emailtje sturen naar Maik. Maik had al lang op Flightradar.com gekeken en was op de hoogte dat we niet waren vertrokken.
guang zhou airport
guang zhou airport.
Wonderlijk schoon.
De sanitaire voorzieningen waren super clean. De signs zijn met verlichting gemaakt.
guang zhou map 2019.
guang zhou tourist map 2019.
robot charging guang zhou airport 2019.
robots guang zhou airport 2019.
robots on guang zhou airport 2019.
Het briefje van 50 Yuan.
Op het briefje van 50 Yuan staat het geannexeerde Petalo paleis in Lhasa, Tibet, op de achterkant.
yuannen 2019.
Chinese food
Een restaurant in China levert heel ander eten dan de Chinese restaurants in Nederland.
chinees amsoy.
chinees beef.
chinees mac donalds.
chinees porc.
chinees shops.
chinees stopbord.
De Gobi woestijn
In 1989 reisde ik door een heel ander China.
Een woestijnstorm is geen lolletje.
Een woestijnstorm is geen lolletje.
Deze zandstorm heeft erg veel indruk op mij gemaakt. Natuurlijk weten we wat een tropische regenbui is. Dat komt steeds vaker voor, ook in West Europa. Een sneeuw storm komt minder vaak voor maar stuifsneeuw is ons niet onbekend. Dat kennen we in Nederland. Een zandstorm zou je kunnen vergelijken met een wandeling op het strand, zonder regen, dus droog zand met een westenwind van 10 Beaufort. Maar dan nog dit is anders. De storm hier in China is niet lokaal hier aanwezig. De stof komt van ver. Het is hier eigenlijk heel rustig weer. De luwte laat het lichte stof in de lucht hangen. Het hangt er gewoon. Je ademt het in en het is te licht om te vallen. Ja, soms zijn er windstoten, maar dat viel hier over het algemeen wel mee. De bus waar wij mee waren had al geen eens raampjes die dichtkonden. Dus stof overal. Nu denk ik ik heb er weer een ervaring bij.
China de Gobi dessert.
De foto hieronder is gemaakt na het douchen. Je kon hier verder niks. Ik had een nep bril op de markt in Dali gekocht. Chinezen leken in die tijd dan ook gelijk een stuk intelligenter met zo een nep bril op hun neus. Ik had een boekje met gedichten en verder hadden we alleen maar stof om ons heen. Niet leuk.
Peter schoon in de woestijn.
Wij kwamen met een interlokale bus in een zandstorm terecht. Die hier al dagen duurde. Toen we in Dun Guang aankwamen kregen we een kamer. Ook deze zat onder het fijnstof. De ramen, de vensterbanken, de kastjes, de kasten, het bed, tussen de lakens, onder je kussen, op het tafeltje, op je stoel, op het kledinghaakje echt overal. Maar ook in onze bagage. Zelfs in mijn plastic zakje waar ik mijn tandenborstel in bewaarde, in een vakje in mijn rugzak zat zandstof. Ook op ons lijf zat zandstof. In mijn oren, in mijn neus, achter mijn tanden, in mijn schoenen, in mijn sokken tussen mijn tenen. Er was geen plekje vrij van zandstof.
Gelukkig hadden wij een hotel waar een grote gezamelijke douchruimte was. Het zag er fris uit, zo op het eerste gezicht. Ik dacht nou eerst even ons spullen uitpakken, dan douchen en dan eten. Om 1500 uur wilde ik gaan douchen. Ik kreeg het meest bekende Chinese antwoord. Mee Joo. Dit betekent dat het er niet is, dat het niet kan, dat het niet komt.
Om 1800 uur zou het water aangaan. Dat hoorden we pas later dus. Maar om 1900 uur hadden we nog steeds geen water. We slopen met onze handdoeken onder ons arm over straat, om in een ander hotel, in een hotelkamer van iemand anders, de douche te kunnen gebruiken om ons te wassen. Hetgeen ook nog lukte. Maar daarna zaten we weer in ons hotel zonder water. Zoals gebruikelijk stond er wel een thermoskan met kokend water om thee te zetten.
Dun Guang Steenprint
Deze print heb ik laten maken in de Gobi woestijn op de zijderoute, toen de stof was neergedaald. Dun Guang Steenprint.
de Tigerleaping-gorge
De bus dropte ons bij de rivier. We moesten stiekum uitstappen en wegwezen voordat de militairen ons zouden zien. De rivier moesten we over maar in de bedding zat het regeringsleger om toeristen weg te houden. Hij had een gevaarlijke uitziende Khalashnikov over zijn schouder hangen. We slopen langs de rivier stroomopwaards en konden op een gegeven moment buiten het blikveld van de soldaten de rivier oversteken. Daarna moesten we weer dekking zoeken. De werkers waren met dynamiet marmer aan het winnen. Op mijn bureau staat nog steeds een marmeren beeld die ik daar kocht.
In Lijiang was er volgens de gasten uit het guesthouse een mogelijkheid, om toen nog illegaal, de Tigerleaping gorge te doen. Wij deden dat met z'n tweetjes. Uh, drietjes, want een Chinese toerist ging met ons mee. Hij wilde exact hetzelfde ondernemen vanuit ons guesthouse.
De kloof was indrukwekkend hoog, smal en diep. We overnachtten en sliepen boven in een minuskuul nederzettinkje van twee huisjes en een schuur. Waar is de toilet? Daar! En ze wees naar de bergen rondom ons. Je moet wel een heel goede tijger zijn om hier de rivier over te springen. We deden er drie volle dagen over. De neiging om op interessante plekjes langer te verblijven dan echt nodig is heb ik hier ook tevreden gesteld. Je geniet dan een volle extra dag van de mensen bij wie je verblijft, je voelt de natuur als een warme jas om je heen. Je ziet 's middags andere gasten aankomen. We aten witte koolsoep met rauwe eieren.
Weekmarkt in Dali in zuidwest China
Na een zeer lange busrit kwamen we in Dali. Vandaar ff naar de weekmarkt. Veel Oeigoerachtige mensen. En veel gevluchte Tibetanen. We kregen een heerlijke maaltijd met Yakthee. Dit is Dali. Er is hier nog heden ten dage een matriarchaal systeem.
Acht maanden op tour.
Met Marjolein maakte ik mijn grootste reis. We reisden acht maanden door Azië. We vlogen vanuit Amsterdam, a one way ticket naar Bangkok, en reisden via Maleisië, en Singapore naar Indonesië. Dit was in 1988. Daarna reisden we door via Hong Kong en Guangzhou verder door naar Chengdu in China. Om als laatste doel via Ulan Bator in Mongolië en door Siberië weer terug te reizen naar Holland. Deze reis ging per trein via Novosibirsk, Balkajmeer, Irkoetsk en Moskou.
De country side in Yangshou, China 1988
In Yangshou, even boven Guilin kun je prachtig fietsen, zoals naar de moon-hill. Je moet de karakters kunnen lezen om het juiste pad te volgen.
Brandweerauto made in China.
De brandweerwagen is een product van eigen bodem. Toen lachten we nog om de Made in China cultuur.
Een ambulance in het arme China
Standaarduitvoeringen van de reddingsdiensten brandweer en ambulance in de buitengewesten als Lijiang, Dali, Jin Hong en Kunming. Daarnaast rook het overal naar verbrande kolenlucht. Hetgeen niet echt vies is. Je went er snel aan.
Zhong Guo.
Dit betekent het Rijk van het Midden. Oftewel China.
China is een fantastisch land. Met een grote geschiedenis. Met een ongelooflijke snelheid verandert het Peoples Republic of China. Ik laat het China zien van 4 maart 1989 tot 4 juni van dat jaar. In maart kwamen we aan in Chengdu. Op het grote plein zagen we solaten en studenten. Er heerste een spanning maar geen reden tot bezorgdheid. Door de maanden heen werd de climax opgevoerd tot eind mei in Peking. In de nacht van 3 op 4 juni nam het jonge innermongolese leger het plein van de hemelse vrede weer in. Wij stapten 3 juni om 2000 uur op de trein naar Moskou via Ulaan Bator.
Hong Kong terug t shirt
De Opiumoorlog is al bijna 100 jaar over. Engeland moet de Hong Kong eilanden terug geven aan China.
In Xian brengen mannen op blotevoeten betonnen vloerdelen naar de bouwplaats. Hun fiets gebruiken ze om de volgende op te halen.
De hogere piefjes worden vervoerd door prachtige massieve auto's. Maar er gaat nog wel eens wat mis.
We vertrokken met de trein uit Beijing richting Moskou op 3 juni 1989, 's avonds. Toen we de volgende ochtend, op 4 juni, wakker werden in de trein hoorden we op een transistorradiootje dat het leger had ingegrepen. Het was de ochtend nadat de regering tanks had ingezet tegen de vreedzame demonstraties op het Tian a Men plein. Het was een bloedige ingreep. We voelden ons verslagen. En tegelijkertijd opgelucht dat we zelf niet vermoord waren. We hoorden pas in de trein dat het gebeurd was. Alle reizigers voelden zich verslagen. Er was een stilte.
Deze foto's hebben betrekking op de stakingen. En staan aan het begin van deze pagina.
Tian a men Beijing stakersbus
Deze bus is een stadsbus in Peking, Beijing. Studenten namen de bussen over van het gemeentelijk vervoer bedrijf. Ze gebruikten deze bussen en ook de mobiele afscheidingen van de wegen als buffers om de soldaten tegen te houden. De spanning was nog heel relaxed. Het leek erop dat de Chinese autoriteiten alles zomaar lieten gaan. Vanuit de parlementsgebouwen aan de rand van het Tiannamenplein lieten ze weten dat het plein tot oorlogsgebied was verklaard. Marchal law. De sfeer op het plein was juist heel gemoedelijk. We verbleven een week in Beijing en gingen een aantal keren naar het plein om met de, meestal, studenten te praten.
Tian a men Peking demonstratie juni 1989.
Op de foto hierboven het hoogst haalbare. Een Amerikaans Vrijheids Symbool is opgericht. En dat in de directe omgeving van het mausoleum van Mao. Hij knipperde even met zijn ogen. Het summum van de ongeorganiseerde demonstraties.
In 1992 kwam ik er weer.
Weinig van de strijdlustige Chinese studenten kan ik terugvinden. Dit en meer tracht ik uit te leggen van mijn Alternatieve Bestemmingen. Doch het is niet altijd makkelijk om de beveiligde gebieden te bereiken.
Net als mijn leven, nooit af.
We gaan door naar het exotische Thailand.
